Het spijt me dat...

Het begon allemaal met een zeepje.

Tenminste; het begon met de ruil van een zeepje. Tijdens onze ruiltocht hebben wij met een vriendelijke mevrouw een boek geruild voor dit zeepje. Zij had het zeepje van een vriendin gekregen, maar door een ruzie is deze vriendschap verbroken. Als zij naar het zeepje keek moest zij eigenlijk alleen maar denken aan de ruzie, en niet aan de andere mooie herinneringen.

Wij hebben hier over nagedacht, en kwamen tot de conclusie dat de mevrouw het misschien wel anders gezien zou willen hebben. Misschien had zij er wel spijt van? Misschien heeft ze er spijt van dat ze het nooit goedgemaakt heeft?

Met dat idee in ons hoofd zijn wij op zoek gegaan naar spijtbetuigingen voor in onze "spijtbundel". Wij zijn met post-its met daarop geschreven "Het spijt me dat..." de straat op gegaan en hebben aan de mensen gevraagd of zij de zin wilden afmaken. Er kwamen verschillende reacties. Sommige waren erg persoonlijk, sommige waren cryptisch en andere waren wat algemener. Hoe dan ook heeft het ons verbaasd dat mensen over zo'n gevoelig onderwerp (een spijtbetuiging is immers meestal toegeven dat jijzelf een fout hebt gemaakt) toch redelijk open waren.





Wij hebben ook aan een aantal mensen gevraagd of zij een "sorry brief" wilden schrijven. Hier was, begrijpelijk, minder animo voor, maar toch hebben een aantal mensen pen en papier gepakt en zijn gaan schrijven.



Dankzij Twitter en Facebook zijn wij ook in het bezit gekomen van een aantal Engelse, Zweedse, Deense en Kroatische brieven.



Wij hebben al deze dappere spijtbetuigingen gebundeld in een boek. Dit boek hebben wij vrijdag 28 januari gepresenteerd bij het beeld Titaantjes (het boek van Nescio) in het Oosterpark. Het boek van Nescio draait om een stel jongens die gezworen hadden nooit hun idealen te laten varen. Echter blijkt na een terugblik op hun leven dat dit toch het geval is. Misschien wel tegen wil en dank. Het beeld ondersteunt ons project onder het motto: "Sorry dat ik mijn idealen heb laten varen".

En hoewel het inderdaad meestal gaat om het toegeven van een eigen fout, kan een spijtbetuiging op zichzelf al ontzettend inspirerend en gevoelig zijn. Na al deze spijtbetuigingen waargenomen te hebben is het misschien ook eens tijd om zelf moed bij elkaar te rapen en eens na te gaan of jijzelf ergens sorry voor kunt zeggen.

Het kan geen kwaad.

Rosanne, Lotte en Deborah