Op een knisperig koude dag in december in het Berlijnse Volkspark Friedrichshain hangt er poëzie aan een boom.
vertaling (bij benadering):
te laat
buiten regen, donkere wolken boven me
het is nacht
sta ik op straat
zie ik jou, je staat voor me
sluit mijn ogen
ik voel de regen en de druppels
stromen over mijn gezicht
proef er één
merk, dat hij zout smaakt
je tranen
ik open mijn ogen en hoor
je fluistert zacht: '... niet meer'.
August-J. Herbst statpoet.de
Geen opmerkingen:
Een reactie posten